Dag 1 Nederland – Duitsland Moritzburg (±774 km)
Vanochtend de auto ingepakt, nadat we daar gisteren na een laatste dag werken mee zijn gestopt. Nou inpakken? Meestal staat alles startklaar en zetten we alleen de laatste puntjes op de i. Nu gooien we alles er met een boog in, en wegwezen. Omstreeks 09.00 rijden we via de A1 het land uit. Vandaag rijden we uitsluitend snelwegen, om in de buurt van Dresden een camping te zoeken. Daar zetten we de navi’s dan in de stand autosnelwegen mijden, tolwegen mijden, vignetwegen mijden. Alleen smalle weggetjes, ponten en tunnels mogen opgenomen worden in routes. En dan kiezen we steeds de kortste route naar het doel. Via de I-phone en Google Earth, op de computer en in navi’s – aan te bevelen want voor nog geen 140 euro heb je 40 Europese landen op dat ding – en een vast gemonteerde Becker navigatie, vinden we het wel. We hebben bij de kaartenwinkel voor 340 euro kaarten terug gelegd in het schap! Te veel geld. Voor het overzicht is wel een ANWB-kaartenboek mee aan boord, dat we cadeau hebben gekregen. Papieren kaarten in een acceptabele schaal zijn bijna onbetaalbaar als je heel Europa door wilt.
Vlak voor de grens tanken we de auto nog even vol. Je weet maar nooit met dat stuk via Osnabruck, eerst al 100 km tot het eerste tankstation en als die dicht is of als je de verkeerde kant van de baustelle kiest… Ik ben regelmatig op dit stukje snelweg en heb geen zin om er ver vanaf te gaan voor een paar liter benzine. Vandaag kilometers knallen.
Bij de voormalige DDR-grens moeten we weer tanken. Hier gooi ik ook de twee 20 liter jerrycans vol. Hebben we dat maar gehad. We bekijken het nu gesloten douanecomplex waar iedereen voorheen door de Stasie werd ‘uitgekleed’. Er is een klein bezoekercentrum waar net twee bussen bejaarden in verdwijnen, dus dat laten we maar zitten. Als we de parkeerplaats af rijden is een oude overspanning over de weg eigenlijk nog aardiger voor een foto. We zetten de JEEP in een stopverbod aan de kant in de berm en ik richt het fototoestel. Blijkt er achter die overspanning nog een soort controletoren te staan, waarin ik een verrekijker op me gericht zie. Nog altijd controle? Het kunnen natuurlijk ook toeristen zijn.
Hoogtepunt van deze dag is dat we een gestrande Land Rover op weg helpen. Kilometers van elke afslag verwijderd, staat de bestuurder te zwaaien bij een in de berm geparkeerde Laro. Uiteraard stoppen we. De goed Duits sprekende Spanjaard is op het lange stuk asfalt zonder brandstof komen staan. Precies waar wij bang voor waren. Hij heeft de Laro in de berm geplant, alarmlichten aan, en is gaan liften naar een tankstation. Via een lange omweg, je bent zo 100 km rond om even naar de pomp te gaan en weer terug, heeft hij diesel bij de auto weten te krijgen. Alleen hebben de alarmlichten tegen die tijd de accu uitgeput en wil de motor niet meer starten. Ans gaat met een oranje vestje aan op de vluchtstrook staan en met de JEEP half op de rijbaan naast de Land Rover is de zaak zo weer aan de praat.
Om 18.30 uur zijn we op Camping Bad Sonnenland in Moritzburg. Zoals verwacht trekt half Duitsland er met Hemelvaart weer op uit om ‘primitief’ te kamperen. Zuipen, kampvuur, schreeuwen, rommel, vuurwerk, radio’s, het hoort er allemaal bij. Maar net als andere jaren waarin we dit fenomeen meemaakten is het omstreeks 23.00 uur plotseling stil op de camping. ‘s Ochtends is het dan wel een zooitje in het toiletgebouw…..
