Dag 16 Kavala Griekenland – Neos Marmaras Griekenland (±262 km)
Vandaag een niet zo lange route naar de Egeïsche kust. We willen toch ook een beetje genieten van de Griekse zon, nou we er toch zijn. Natuurlijk mijden we snelwegen en grote wegen. Enkele keren volgen we de bruine aanwijzingen naar ruïnes of oudheden, maar vinden niets. Steeds zijn dat de borden waar geen afstand op staat. Wie weet hoe ver zo’n bezienswaardigheid dan ligt.
Wel leidt één van die borden ons over een oude vervallen route langs een beek. Grote delen van de weg zijn weg, oftewel verdwenen. De brokstukken liggen in de droge bedding. Om de spoelgaten heen lopen alweer nieuwe sporen. Zwaar wordt het niet, maar wel weer aardig om Griekenland van een andere kant te bekijken. De binnenkant. Bij N.Kerdillia is het dan wel raak. We stuiten op een enorm beeld van de leeuw van Amphipolis, stammend uit de vierde eeuw voor Christus. Er naast een grote verzameling genummerde stenen waaraan je mooi kunt zien hoe destijds gebouwd werd. Alle stenen grijpen in elkaar met nokken en openingen. Dan ligt het meteen zo dat ‘t niet meer van elkaar kan schuiven.
In een gehucht lopen we vast in de zeer smalle straatjes. We zijn van de route afgeraakt en vinden de uitgang niet meer. Dan de navi maar ingeschakeld. Die brengt ons er uit, maar de wielen raken af en toe aan weerskanten de stoepjes van de huizen. Het gaat allemaal maar net. Nog even lunchen aan het strand en dan maar weer door. Op het schiereiland waar we willen zijn staan her en der brandweerwagens op parkeerplaatsen in de bossen. Onder een boom liggen dan meestal twee bemaningsleden in de schaduw. Ze zijn kennelijk panisch voor bosbrand, want echt overal staan ook borden met waarschuwingen. Doordat we van het eerste deel van de rit al behoorlijk bepoeierd zijn met stof, merken we nauwelijks dat het hier nog een tikkie erger is. Droogte alom en het roodbruine stof hecht aan alles. Langzaam kleurt de auto bruin, de bagage en wij ook. Zelfs in de aanhanger is alles bepoederd.
We bekijken een paar strandcampings waar we toevallig langs rijden, maar die zijn het allemaal net niet, of nog niet open. Bij camping Stavros is het raak, als we er nog slechts drie op ons lijstje hebben. We mogen eerste even kijken en vinden een plekje naast de strandopgang. Yep, is nog vrij. We blijven! Prachtige plek, bijna aan het water. Aardige streng rechtvaardige leiding. Niet parkeren op lege plekken. Deden ze dat maar overal zo. Eerst foto’s msaken, maar de lens wil bijna niet meer draaien van het stof. Ik besteed een uurtje aan het schoonmaken van de camera, de computer en de I-phone. Palmboom voor de deur, wat wil je nog meer. We blijven drie nachten. Eten in het restaurant; gebakken courgette, tomaten/komkommersalade, friet, stoofvlees in tomatensaus, souflakie, ijs, cola, bronwater, bier.
