Dag 19 Neos Marmaras Griekenland – Ohrid Macedonië (±439 km)
Inpakken en wegwezen. De rust heeft weer lang genoeg geduurd. Vanmorgen omstreeks 06.00 uur wakker van het zonnetje. Die verdwijnt na 10.00 uur echter snel, er komt flinke bewolking opzetten en het wordt mega heiig en vochtig. Temperatuur vandaag ongeveer 24 graden. Eerst afscheid nemen van een stel dat met hun Fendt en Toyota half Europa al heeft doorkruist. Echter avonturiers die als eerste de nieuwe EU-lidstaten hebben bezocht. Lekker positief koppel, waarmee we ervaringen konden uitwisselen.
Onderweg zigzag door het oude Thessaloniki. Wat een stad. Enorm veel smog en smog en kleine straatjes vol smog. Wel leuk rondom de haven. Parkeren van onze combinatie is er echter niet bij. De rit vanaf Thessaloniki is saai. Kilometers lang is er geen andere route te vinden dan door een soort industrieterrein, dat langgerekt langs de provinciale weg ligt. Als ze dat nou eens oprollen, zoals bij ons, dan zag het land er al een stuk netter uit. Achter de rommel en chaos ligt ongerepte natuur binnen handbereik, net als de grote landbouwgebieden.
Pas in de buurt van de grens wordt het weer interessanter. Het landschap ook, maar het hoogtepunt is de plaatsing van een volledige kerk. Het raadsel van de kleine kerkjes is daarmee ook opgelost. Ze brengen die kerken, net als bij ons een stacaravan, in één keer op de vrachtwagen. Een kraan zet het gebouwtje op z’n plaats en weer heeft een buurtschap er een kerkje bij. We hebben niet goed gelet op de benzine voorraad. Vlak voor de grens floept het lampje aan en moet er ruim 65 liter in. Dure Griekse ook nog, want aan de andere kant is in geen velden of wegen een pomp te zien. Daar laten die Macedoniërs mooi een kans liggen.
In het plaatsje Niki passeren we de grens. Dat gaat deze keer heel gemakkelijk. Anderen moeten nog hun kofferbak openen, maar bij ons mag alles dicht blijven. Geen probleemen mee. We rijden door naar het stadje Bitola, waar we gelijk het transportmiddel van verhuisbedrijf ‘Vlug en vaardig’ op de gevoelige plaat vastleggen. Een Zastava met aanhanger, naar model van de Fiat 600. Dat moet even in het voorbijrijden, want er komt een door politie begeleidde colonne hoogwaardigheidsbekleders aan waarvoor we snel door moeten en aan de kant. Wij maken daarvan ook meteen gebruik om bij een paar verkeerspleinen lekker door te kunnen rijden, vlak achter de colonne. We zijn de stad dan ook zo weer uit om via de Nationaal Parken Pelister en Galicica naar het meer van Ohrid te rijden. We komen over een paar leuke weggetjes, nog geplaveid met met de hand gehakte steentjes, een beetje zoals kinderkopjes bij ons op de dam. De auto trilt er weer bijna op uit elkaar. Misschien moet je dat soort wegen toch met een lagere snelheid rijden, maar dit is veel leuker; hard door, gas er op. Net of we over ijs rijden. Hoogste punt en hoogtepunt vandaag, de Bukovo pas van 1.190 meter. We zien sneeuw, maar komen er niet in de buurt.
Rond het meer van Ohrid hebben we adressen van diverse campings, maar die zijn allemaal hermetisch gesloten met hekken en dikke hangsloten. We kunnen er niet terecht. Omdat het nu al één van de langste dagen was, en we morgen tijd willen hebben om de burcht van Ohrid te bekijken, besluiten we om niet verder te zoeken naar een camping en maar een hotel te nemen. Niet veel later douchen we samen in een cabine met 12 stralen en drie douches, in een kamer met airco, bar, etc. Lekker hoor. Morgen naar Ohrid en Albanië. Bij een koud biertje werken we in de hotellobby ons blog bij.
