Dag 23 Mostar Bosnië – Herzegovina (±29 km)
Als we opstaan schijnt de zon. De camping is echt mini met volgens mij minder dan zes plaatsen. Maar heel professioneel gerund. Echt bijzonder, die voegen we toe aan de pagina over opvallende tent-campings. De camping ligt prachtig aan het water van de Buna, een rivier die hier een kilometer vandaan ontspringt uit een bron die ongeveer 43.000 liter per seconde aan water ophoest. Dat is veel voor een bron, als je je voorstelt dat we ook wel eens een flesje water vullen bij een bron. Hier gaat dat niet, maar het water is net zo zuiver. Onder een enorme klif begint die rivier gewoon. Al het water dat in de door ons doortrokken bergen valt perst hier onder het graniet vandaan. Ongelofelijk. Ineens is het er. Door moslims is er de heilige gebedsruimte Tekija, een gebouw met een eeuwenoude geschiedenis. We bekijken het gebouw, gekleed zoals het hoort, benen bedekt en hoofd bedekt, schoenen uit.
Mostar, daar moet je heen. Prachtig toeristisch centrum, met leuke souvenirs en winkeltjes en heel veel terrassen. We hebben er een hele tafel vol plaatselijke lekkernijen laten aanrukken. Vol en vet gegeten waren we 26 euro kwijt. En toen werd onze vakantie een hel. We zagen een tapijt. Oh! WAT MOOI! Zijde, handgemaakt in Iran. En voor bijna niets…….. En daarvoor hebben ze ‘m ook nog naar Bosnië gehaald. Volgens de penningmeester hebben we echter geen geld meer, omdat we door onze binnenhuisarchitect zijn ‘uitgekleed’ en de schilder hopelijk nog komt. En de brug was ook mooi. Overigens zijn voor wie goed kijkt nog lang niet alle sporen van de oorlog uitgewist.
Op de terugweg een schep gekocht. 6 Euro. Als we op de camping komen staan er ook nog een caravan en een camper. Een enorme Beijerland Sprinter met afgezakt fietsenrek in onze voortuin. In de luxe hut hebben ze alleen geen keuken, want meneer moet buiten de aardappeltjes bakken. Het blijkt een heel aardig stel dat leuke buitenlandse ervaringen heeft gehad tijdens hulpverleningsbezoeken in Afrika. Hij heeft bovendien de nodige offroad-ervaring in Land Rovers. OK, LR is een minnetje. We schuiven aan voor een borrel, en het is zo gezellig dat de campingbaas nog een grote schaal kersen op tafel zet. Uit eigen tuin zingt hij in het Engels.
De dag is weer goed en eindigt goed. En droog! Morgen alleen nog even dat tapijtje halen. Of niet?