VW-bus Liefde

Zo’n sfeervol VW-bus of een moderne buscamper? Nostalgie versus veiligheid. En nostalgie versus betrouwbaarheid. Wie iets langer nadenkt over z’n vakantieplannen is beter voorbereid op de gevolgen van keuzes.

Zo’n 40 jaar geleden besloot mijn vader dat een vakantie naar Oostenrijk best weer eens kon. We hadden immers net een ‘recente’ LADA 1200 – type WAS-2102 – en daarmee moest dat toch haalbaar zijn. Die Russische kwaliteitswagen had immers een riante 65 pk onder de motorkap. Dus er kwam een imperiaal, de kofferbak werd vol gepuzzeld, en onder de stoelen kon je ook onverwacht veel kwijt. Een week inpak-oefening was nodig. De vier tieners achterin kregen extra bankbreedte door de armleuningen van de portieren af te schroeven. Dat scheelde 10 centimeter in de breedte. Drie dagen deden we over de reis, heel normaal in die tijd. Om de beurt naar voren of naar achteren zitten op de met slaapzakken opgehoogde achterbank. En één keer moest zelfs iedereen uitstappen. De helling naar de camping was toch iets te stijl voor de ‘krachtige’ Rus.

In het nostalgisch jaar 1970 kwamen in het verkeer in Nederland meer dan 3.000 mensen om, bijna 1.200 in een auto. In 2014 vielen ongeveer 200 slachtoffer in auto’s.

Nostalgie, waar we allemaal nog met veel genoegen aan terug denken. Avontuurlijke trektochten over de Alpen. Dat kan nu nog altijd, die nostalgie van vroeger proeven. In zo’n populaire VW-bus, via een van de verhuurbedrijven bijvoorbeeld. Leuk! De eerste, met de typenaam T1, de VW-bus ‘Spijltjesbus’ voor kenners, stamt uit 1950 en hadden wel 25 pk(!). Later volgden model T2 met maar liefst 48 pk en de T3, ook bijzonder, al wil je het liefst natuurlijk in een van die eerste uitvoering op kampeervakantie. Maar realiseer je dat met die oude wagentjes ook veel mis gaat. Lees bijvoorbeeld het vakantieverslag van Pim en Jiska op http://pimenjiska.nl/wat-een-pech/. De ANWB brengt zo jaarlijks tientallen van die oude campers terug naar Nederland omdat niet, of niet tijdig onderdelen leverbaar zijn. Die vakanties vallen dus in het water. In het huidige haastige verkeer wordt de oude VW-bus vaak ook veel te zwaar belast; en niet alleen qua gewicht. Te lang, te hard rijden, met te veel bagage. Of als men de 600 tot 800 pk krachtige 90 km/u rijdende vrachtwagens helling op voor wil blijven. Of gewoon op een Nederlandse weg, met een inhaalverbod voor trucks, waar een VW-bus uit vroeger tijd met tegenwind maar net 70 km/u haalt. Dan rijd je met het zweet in je bilnaad, voorop een colonne van opdrukkende vrachtwagens. Nog erger is het als je er tussen zit in je auto met de degelijke bouw van een koekblik. Nee, vroeger voelde men zich nog zonder tientallen veiligheidsvoorzieningen veilig. Zonder kreukelzones, ABS, ASR, Airbags, Stabiliteitprogramma’s en Zijwindcorrectie. Met het hele gezin zit je in zo’n busje slechts enkele centimeters achter een millimeter staalplaat: zonder kreukelzone. En dat is ook echt iets om even bij stil te staan…